ในอดีตระบบควบคุมในโรงงานอุตสาหกรรมนั้นใช้ระบบที่เรียกว่า "การควบคุมแบบรีเลย์" กล่าวคือจะใช้อุปกรณ์ประเภท รีเลย์ ไทม์เมอร์ เคาน์เตอร์ เป็นหลักหากต้องการที่จะเพิ่มเติมฟังก์ชันการทำงานจะต้องทำการเพิ่มเติมอุปกรณ์ ปรับแต่งวงจรซึ่งจะทำให้ตู้ควบคุมมีขนาดใหญ่ขึ้นเรื่อย วงจรไฟฟ้าก็มีความสับช้อนตามไปด้วย ต่อมามีการคิดค้นวงจรควบคุมแบบที่สามารถป้อนโปรแกรมได้ PLC (Programmable Logic Controller) โดยมีข้อดีกว่าวงจรแบบรีเลย์แบบเดิมคือมีการรวมเอา "รีเลย์" "ไทม์เมอร์" "เคาน์เตอร์" มารวมไว้ในวงจรอิเล็กทรอนิกส์ การใช้งานเพียงแค่ทำการป้อนโปรแกรมที่เขียนเข้าไปให้ทำงานตามฟังก์ชันที่ต้องการ ทำให้ขนาดของอุปกรณ์ภายในตู้ควบคุมนั่นไม่เพิ่มตามไปด้วยการเพิ่มเติมหรือเปลี่ยนแปลงแก้ไขการทำงานก็ง่าย ด้วยข้อดี-ข้อเสียนี้เองส่งผลให้ในยุคปัจจุบันระบบควบคุมในอุตสาหกรรมส่วนใหญ่จึงใช้ PLC เป็นระบบควบคุมหลักในภาคอุตสาหกรรม